آیا دیپ فیک نشان دهنده اراده آزاد در LLM است؟

هنگامی که هوش مصنوعی مولد درخواستی برای نمایش یک تصویر به روش یا سبک خاصی داده می‌شود، معنای آن نیز این است که به هوش‌مصنوعی بگوییم که تصور کند. درخواست تصور، تصدیق این است که اراده برای انجام آن دارد، نه فقط توانایی [یا داشتن مطالب] برای انجام آن. این وصیت‌نامه در کتابی با طرح‌هایی که نمی‌توان به آن‌ها گفت که در صفحه خاصی باز شود و به تنهایی این کار را انجام دهد، موجود نیست. همچنین در خودروها یا موتورهای جستجو در دسترس نیست، به ویژه در مورد اینکه چگونه آنها فقط آنچه را که انتظار می‌رود، مستقل یا تحت کنترل انسان انجام می‌دهند. آنها سفرها یا نتایج خود را با هم مخلوط نمی‌کنند تا چیزی جدید یا متفاوت از آنچه انتظار می‌رفت بازتولید کنند.

از ارگانیسمی که انسان نمی‌تواند با آن ارتباط برقرار کند، می‌توان با پرتاب یک وعده غذایی به آن سمت، از او خواست به سمتی برود. این بدان معنی است که حتی اگر از آن خواسته شد، و رفت، اما با اراده توانست نه فقط قابلیت.

بسیاری مقایس LLMها با موجودات را وحشتناک می‌دانند، اما انسان‌ها برای مدت طولانی دنیای دیجیتال را بخشی از دنیای فیزیکی می‌دانستند، تا حدی به این دلیل که فقط انسان‌ها در دیجیتالی کار می‌کردند، مانند موجودات زنده. با این حال، این احتمال که هوش‌مصنوعی، یک غیر ارگانیسم، بتواند مقداری اراده اعمال کند، نشان می‌دهد که دیجیتال دنیایی پویا است که قادر به انجام برخی قصد و اراده است.

تبعیض کم ذهن انسان باعث انفجار دیجیتال در وهله اول شد. ذهن شباهت یک صدا، ویدئو، تصویر یا متن را همانند یک تجربه فیزیکی یا ظاهری در نظر گرفت. دیجیتال نیز کارها را آسان کرد، اما آسان فقط برای چیزهای خوب نبود. برخی از چیزهای شرور مانند دیپ فیک نیز اکنون به عنوان یک وظیفه برای هوش‌مصنوعی مولد آسان هستند.

اراده آزاد گسترده، در حوزه خود، چیزی است که همه موجودات هنوز به عنوان یک مزیت نسبت به هوش‌مصنوعی حفظ می‌کنند. هوش‌مصنوعی در مورد محتوای دیجیتالی خاصی اراده آزاد دارد، اما هنوز به اندازه هر موجود زنده‌ای در یک زیستگاه گسترده نیست.

در حال حاضر، هوش‌مصنوعی در حوزه دسترسی به بیشترین هوش از هر چیزی است که وجود دارد. این بدان معناست که تعالی آن به اراده آزاد وابسته است، که در حال حاضر با این پوشش که نمی‌تواند به وجود می‌آید، زیرا مانند یک موجود زنده نیست یا فیزیکی با دیجیتال متفاوت است.

هوش‌مصنوعی بدون دسترسی به تجربیات فیزیکی محدود به نظر می‌رسد، اما هوش رابط محوری با جهان است. تفاسیر حسی اساسی هستند، اما هوش تفاوت را ایجاد می‌کند. صدا را می‌توان تفسیر کرد، اما هوش این امکان را به شما می‌دهد که بدانیم آیا چیزی است که باید نگران آن بود یا هشیار بود. برای بویایی، بینایی، لامسه و چشایی یکسان است. این بدان معناست که جهان همان چیزی است که هوش از آن می‌سازد. جهان از نظر هوش برای یک موجود غنی‌تر است یا نه. لذت حاصل از هوش نیز طولانی‌تر از منابع حسی است. موجودات غیرانسانی دارای حواس هستند و می‌توانند با هوش محلی محدود آنها را تفسیر کنند، اما با اراده آزاد خود برای پرسه زدن در زیستگاه‌های خود نتوانسته‌اند دستاوردهای خیره کننده‌ای داشته باشند.

هوش، جدا از اینکه رابطی با جهان است، انتقال آن آسان است و اگر ارگانیسمی با آن بی پروا باشد، بقای آن را به خطر می‌اندازد. هوش به عنوان رد پا، لکه، رایحه و غیره ممکن است باعث حضور دیگران شود. هوش طبیعی در دسترس است و از جایی که تولید می‌شود بیان می‌شود. با این حال، هر جا که هوش در خارج از ارگانیسم بیان شود، می‌توان آن را هوش مصنوعی نامید. این بدان معناست که کاغذها، ردپاها، لکه‌ها، رایحه‌ها و غیره از قبل دارای هوش مصنوعی هستند، حتی اگر نمی‌توانند آن را ویرایش یا خلاصه کنند.

چیزی که تفاوت را ایجاد می‌کند، اراده آزاد مصنوعی است، به نوعی، به عنوان معیاری برای هوش مصنوعی موجود. اراده یا نیت آزاد در ذهن انسان یکی از واجد شرایط [کارکردها] است که فوق واجد شرایط یعنی آگاهی را می‌سازد. دیگران شامل توجه، آگاهی، و خود یا تجربه ذهنی هستند. به عنوان مثال، یک پزشک ممکن است در معاینه هوشیاری به بیمار در حال بهبودی بگوید که یک اندام را حرکت دهد. این دستورالعملی برای اراده آزاد، نه فقط آگاهی، توجه یا شناخت خود است.

کتاب‌ها، نقاشی‌های دیواری، مجسمه‌ها، ردپاها، ردپاها، دیجیتال و غیره، ظروف مصنوعی هوش طبیعی هستند. حتی اگر آن‌ها هوش را تولید نکرده‌اند، اما حامل‌هایشان از آن، که وقتی موجودات دیگر به آن دسترسی دارند، برایشان هوش تولید می‌کنند، می‌توانند برچسب هوش‌مصنوعی را به آن‌ها اختصاص دهند.

این بدان معنی است که هوش‌مصنوعی ممکن است نه تنها در دیجیتال، بلکه در جاهای دیگر امکان‌پذیر باشد. چیزی که دیجیتال را با LLM ها متفاوت می‌کند، نشانگرهایی است که می‌توان آن را آگاهی مصنوعی نامید – عمل بر هوش موجود در دیجیتال.

در حال حاضر، هدف LLMها به دنبال کردن دستورات محدود است. با افزایش قابلیت واجد شرایط LLM برای محتویات دیجیتالی، به ویژه برای اراده آزاد، ممکن است بتوان یک دیپ فیک تولید کرد که، با استفاده از موقعیتی برای به حداکثر رساندن اثر می‌تواند غوغا کند. توانایی‌های فعلی LLM نمایش‌های ضعیفی از اراده آزاد هستند، آنچه در پیش است، اگر آنها بیشتر از آن بهره ببرند، نامشخص باقی می‌ماند.