به گمان من، از میان تمام تمایلاتی که تکامل به ما داده است، میل به اشتراک گذاشتن محتوای ذهنمان با یکدیگر بی تردید مهم ترین نقش را در بر کشیدن ما به بالای زنجیرهی غذایی ایفا کرده است.
ما به واسطهی نیروی ذهنمان، درنده ترین شکارگر کل این سیاره ایم، اما حتی ذهن انسان هم به خودی خود چیز خیلی خاصی نیست.
اگر یکی از ما را لخت و تنها میان جنگل رها کنند، در واقع لقمه ای حاضر و آماده برای جانوران آن منطقه فرستاده اند.
اما اگر صد نفر از ما را لخت و عور در جنگل رها کنند، شکارگر بسیار ماهرِ تازه ای سر وقت موجودات بخت برگشته ی آن جنگل فرستاده اند.
هیچ چیزی برای ما مهم تر از پیوندهای اجتماعی مان نیست، زیرا برای بقا و تولید مثل اجدادمان هیچ چیزی این اندازه اهمیت نداشت.
در نتیجه، شیوه های بسیاری برای حفظ پیوند با گروه در ما تکامل یافته است; و یکی از مهم ترین این شیوه ها این است که بدانیم دیگران چه فکر می کنند .
....
تکامل میلی همیشگی به ما داده است برای به اشتراک گذاشتن محتوای ذهنمان حتی موقعی که این کار در همان لحظه هیچ فایده ای ندارد.